martes, 30 de septiembre de 2008

PRORROGA DE PRESUPOSTOS - Consecuencias.

Parece probable que a conta do financiamento autonómico o goberno do Estado non dispoña de apoios parlamentarios suficientes para aprobar uns novos PGE para 2009. Para que os cidadáns da pé saibamos en que grao debemos preocuparnos, é conveniente que analicemos cales son as repercusións que o feito ten, ademais da moi evidente de pór de manifesto unha certa debilidade do goberno, nun momento inoportuno pola grave crise económica mundial. O primeiro a saber é que a actual lexislación ten prevista a circunstancia: automaticamente prorróganse os orzamentos iniciais de 2008, é dicir todo sigue funcionando cun límite de gastos idéntico ao anterior exercicio. Isto é bo para unhas cousas e malo ou moi malo para outras. É bo que os servidores do Estado continúen nos seus postos cobrando os seus salarios, non é tan bo que a revisión do seu salario non estea garantida, salvo para moi notables excepcións. É bo que Concellos e Comunidades Autónomas reciban un volume mensual de transferencias idéntico ao do ano anterior, o que lles permitirá funcionar, é malo que algunhas das obras públicas acordadas polo goberno do Estado e apoiadas, e ata demandadas con entusiasmo por Concellos e Comunidades Autónomas atrasen a súa posibilidade de financiamento, e desde logo impídese de facto calquera mellora xeral dese financiamento. É bo que as pensións síganse pagando, ata que por ser unha obrigación establecida por lei actualícense coa inflación, é moi malo que a promesa de mellora extra, xa anunciada, para as pensións mínimas non poida realizarse. Unha repercusión similar tense en todo aquilo que está indiciado co Salario Mínimo Interprofesional. Non é malo que ao contribuínte garántaselle que algúns impostos non subirán, pero é desastroso que a escala do IRPF non se actualice coa inflación e que algunhas das desgravacións anunciadas non poidan facerse. Para concluír, a oposición está en situación de darlle un bo golpe a goberno, iso si, a través dos funcionarios, pensionistas, e contribuíntes, a cargo de quen correrá a maior parte da factura. Por outra banda haberá un bo rebote en plena cara das Autonomías e Concellos en que eles gobernan. Para rematar, ao goberno quedaralle, mes a mes, algunha marxe naquelas partidas de gasto ou investimento, procedente dos programas e actuacións que se terminen ou nas obrigacións e compromisos que se extingan cos orzamentos que se prorrogan. Quizá para o ministro de economía de quenda a prorróga dos PGE non sexa tan mal negocio nun ano de crise.
Fdo. Isidoro Gracia

miércoles, 10 de septiembre de 2008

O INCENDIO DO GORXAL. QUE NON.

Que non, que no incendio de “O Gorxal” o máis importante non son os postos de traballo, por moi importantes que estes sexan e o moi politicamente correcto que soe o seu defensa, que o máis importante é o incumprimento da lei e as consecuencias dese incumprimento. Que nin un euro para os mal chamados empresarios, incumplidores de canta norma existe con tal de gañar diñeiro. Haberá que dar todo o apoio posible aos traballadores afectados, pero a quen non só puxo en risco o medio de vida dos seus traballadores, senón ata a súa vida mesma, ademais das vidas e propiedades dos seus veciños, a xustiza “a pelo”. Que exemplo dá unha administración que pasa por alto as normas que está obrigada a facer cumprir? Que calidade de traballo defende un sindicato, que defende que quen son responsables deste desaguisado poden volver dar emprego coa súa axuda e diñeiro público? Xa sei que moitos polígonos industriais da contorna de Vigo están en situación similar á nave destruída, pero precisamente por iso é necesario acabar coa ilegalidade, para poder garantir vidas e facendas, ademais de salarios dignos e traballo sen riscos innecesarios. A tramitación de licenzas, os permisos administrativos, esixen verificar que a seguridade estrutural, os medios contra incendios, as medidas de prevención, etc., son as exixibles, tamén identificar aos responsables que establece a Lei de Industria, para poder pedir contas cando se descoida e aforra no imprescindible e necesario. Cal sería o discurso se houbese victimas? Pois ben, manter ese mesmo discurso agora evitará victimas futuras. Non se pode confundir a figura do empresario emprendedor coa do competidor desleal, de quen exerce a súa actividade desde a legalidade co oportunista. O legal merece axudas municipais, autonómicas e toda canta axuda exista. Ao explotador de traballo alleo, ao tramposo coa lei que aforra en trámites aumentando riscos alleos: o Código Civil e o Penal se vén ao caso. Un recordatorio a Concello e Xunta: foron elixidos par facer cumprir as normas ou modificalas para todos. Setembro de 2008
Fdo: Isidoro Gracia